Negenentwintig jaar.
Het kostte mij negenentwintig jaar om van mijn lichaam te houden.
Om het alle liefde te geven die het verdiende.
Om te stoppen met het te bekritiseren en te wijzen naar alles wat het niet is.
Om te gaan houden van alles wat het wel is.
Om te accepteren dat mijn lichaam verandert en dat dat prachtig is. En niet iets om bang
voor te zijn.
Mijn lichaam danst. Het beweegt.
Het heeft iedereen die ik ooit lief heb gehad vastgehouden.
Het heeft mij op plekken gebracht waar ik nooit eerder ben geweest.
En het heeft een ongekend grote wijsheid.
Het kostte mij negenentwintig jaar van mijn leven om thuis te komen in mijn lichaam. Wat
een van de mooiste plekken bleek te zijn.
