Ik vind spiritualiteit prachtig. Toen ik er voor het eerst mee in aanraking kwam, vond ik er hoop en vertrouwen. Ik ging door een moeilijke tijd heen en ik voelde me zo gesteund door het gevoel dat er iets bestaat wat groter is dan ik.
Voor mij staat de spirituele wereld gelijk aan een gevoel van onvoorwaardelijke liefde, steun en vertrouwen. Ik geloof wat dat betreft ook niet in ‘zwarte’ of ‘donkere’ energie. Ik denk eerder dat dit een concept is wat wij als mens hier op aarde hebben bedacht. En dat het dus ook betrekking heeft op menselijke ervaringen.
Voor mij betekent spiritualiteit dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Dat we allemaal uit dezelfde bron komen en daar ook weer naar teruggaan. Dat we een lichaam, gedachten en emoties hebben, maar die niet zijn. Dat gevoel gaf mij destijds al zoveel rust.
Om dit verder toe te lichten gebruik ik graag de woorden van Eckhart Tolle, spiritueel leraar en schrijver van het boek ‘De kracht van het NU’. Sta eens stil bij je gedachten. Merk op wat je nu denkt. Er is iets dat opmerkt dat je een bepaalde gedachte hebt. En dus kun je tegelijkertijd ook niet die gedachte zijn. Toch?
Hetzelfde geldt voor onze fysieke ervaringen en emoties. Er is iets dat opmerkt dat wij een lichaam hebben, of dat we emoties ervaren. En dus kunnen we dat niet zijn. Wat zijn we dan wel? Eckhart refereert hierbij aan een ‘bewustzijn’ en ik neem dit begrip graag over. Spirituele ontwikkeling is het proces van bewustwording. Van onze omgeving, van onszelf, van anderen, van onze ziel. Mensen vragen mij weleens of ik ‘spiritueel’ ben. Mijn antwoord is dan: ‘ja, maar ik geloof dat we dat allemaal zijn’. We zijn spirituele wezens met een menselijke ervaring, niet andersom.
Wat spiritualiteit voor mij niet is? Een manier om te ontkoppelen van de realiteit die wij hier op aarde ervaren.
Opmerkingen als ‘je hebt zelf voor deze ervaring gekozen’, ‘blijkbaar trek je dit soort ervaringen of personen aan’ of ‘misschien heb je nog een les te leren’ doen mij dan ook veel pijn. Hoe denken we dat het overkomt als we dit zeggen tegen iemand die door een onwijs moeilijke en pijnlijke ervaring gaat? Denk je dat dit helpt? Ik denk persoonlijk van niet.
Spiritualiteit wordt soms ook gebruikt als manier om niet te hoeven voelen, ook wel spiritual bypassing genoemd. Ik ken dit gedrag zelf ook heel goed. Een paar weken geleden nog, toen ik nieuws ontving wat van grote impact is op mijn leven. Ik dacht meteen ‘ach, maar dit zal wel zo moeten zijn, het is een teken van het universum’. En ondanks dat dit inderdaad zo voelde, sloeg ik de emoties die dit nieuws losmaakte over. Ik ging voorbij aan het verdriet, de angst en de boosheid die ik van binnen voelde. Ik weet inmiddels dat dit gedrag mij alleen maar wil beschermen tegen pijn, waardoor ik er wel met liefde naar kan kijken.
Wat betekent spiritualiteit voor jou? En herken je bovengenoemde gedragingen in jezelf of misschien wel in je omgeving?
